انجمن زیست شناسی ایران
مجله پژوهشهای جانوری (مجله زیست شناسی ایران)(علمی)
2383-2614
2383-2622
31
3
2018
09
23
مطالعه ویژگیهای مورفولوژیکی زیرگونههای گوسفندوحشی در منطقه حفاظت شده هفتادقله در فلات مرکزی ایران
234
244
FA
امیر
انصاری
دانشگاه اراک
a_ansari645@yahoo.com
جنس Ovis از نظر تکامل و سیستماتیک یکی از پیچیدهترین جنسهای پستانداران است. فلات مرکزی ایران با دارا بودن رشته کوههای مرتفع و گسترده زیستگاه مطلوب گوسفند وحشی میباشد، بنابراین جمعیتهای قابل توجهی از گونه گوسفند وحشی در این منطقه مشاهده میگردد. منطقه حفاظت شده هفتادقله در مرکز این فلات قرار دارد. این مطالعه با استفاده از ویژگیهای مورفولوژی شاخ، رنگ و الگوی پوشش بدن گوسفند وحشی که توسط تصاویر ثبت شده از دوربین تلهای، لاشه شکار شده و همچنین مشاهده مستقیم گوسفند وحشی در منطقه هفتادقله انجام شد و اطلاعات بدست آمده از سرشماری این گونه در دو دره چکاب و سیبک منطقه هفتادقله با نرم افزار SPSS16 تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان میدهد در منطقه هفتادقله سه زیر گونه از گوسفند وحشی وجود دارد. دو زیر گونه ارمنی (Ovis ammon gmelini) و اصفهان (Ovis orientalis isphahanica) و یک زیر گونه یا هیبرید پیشنهادی جدید بنام گوسفند وحشی اراک (Ovis orientalis arakica) در منطقه مشاهده گردید. پراکندگی گوسفند وحشی اصفهان و گوسفند وحشی ارمنی تا منطقه هفتادقله گسترش یافته است. بیشترین جمعیت گوسفند وحشی به ترتیب مربوط به زیر گونههای اصفهان، اراک و ارمنی میباشد.. مطالعه آینده باید بر روی مورفومتریک تطبیقی و بررسی ژنتیکی بهمنظور مشخصشدن وضعیت زیرگونه پیشنهادی جدید در منطقه هفتادقله متمرکز شود
گوسفند وحشی اراک,ویژگیهای مرفولوژیکی,دوربین تلهای,منطقه هفتادقله
https://animal.ijbio.ir/article_1263.html
https://animal.ijbio.ir/article_1263_7d2abbd7e1bad12ff7183cfa434ccb4c.pdf
انجمن زیست شناسی ایران
مجله پژوهشهای جانوری (مجله زیست شناسی ایران)(علمی)
2383-2614
2383-2622
31
3
2018
09
23
ریختسنجی هندسی بال برای تعیین تنوع در جمعیتهای زنبورعسل (Apis mellifera meda) در شمالغرب ایران
245
254
FA
سمیرا
بوالحسنی
دانشجوی کارشناسی ارشد، علوم تحقیقات آزاد اسلامی
samiraboulhasani@gmail.com
حسن
رجبی مهام
عضو هیئت علمی دانشگاه
hrmaham@gmail.com
مرتضی
نادری
گروه محیط زیست، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه اراک، اراک، ایران کد پستی 8349- 8- 38156
m-naderi@araku.ac.ir
شناسایی و مطالعه تنوع موجود در جمعیتهای زنبور عسل یکی از اهداف مهم در اصلاح نژاد زنبور عسل محسوب میشود. این پژوهش به منظور مقایسهی ویژگی ریختشناسی جمعیتهای زنبورعسل ایرانی در مناطقی از شمال غرب و غرب کشور با استفاده از روش ریختسنجی هندسی بهاجرا درآمد. برای این منظور زنبورهای کارگر از 111 کلنی متعلقبه چهار استان آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، اردبیل و همدان نمونهبرداری شد. از بال جلویی زنبورهای عسل به شیوۀ استاندارد عکسبرداری شد و روی تصاویر دوبعدی حاصل به منظور استخراج دادههای شکل بال، با روش ریخت سنجی تعداد 19 لندمارک تعریف و رقومی شد. دادههای لندمارک پس از آنالیز پروکراست با استفاده از روشهای آماری چندمتغیرهی PCA، CVA و CDA و آنالیز خوشهای تحلیل گردیدند. نتایج بهدست آمده نشان داد که جمعیتهای زنبور عسل در امتداد آذربایجان شرقی به سمت آذربایجان غربی تفاوتهای معنی-داری را با توجه به تغییرات ایجاد شده در اقلیم و توپوگرافی نشان میدهند. همچنین آنالیز تحلیل خوشهای نشان داد که جمعیت استان اردبیل و همدان کمترین تفاوت و جمعیت استانهای آذربایجان شرقی و غربی بیشترین تفاوت را از نظر شکل ظاهری باهم دارند.
صفات ریختشناسی,تنوع زیستی,بال,زنبورعسل,ایران
https://animal.ijbio.ir/article_1398.html
https://animal.ijbio.ir/article_1398_15e7a84cd7b996e7d522c5a53b0d97ac.pdf
انجمن زیست شناسی ایران
مجله پژوهشهای جانوری (مجله زیست شناسی ایران)(علمی)
2383-2614
2383-2622
31
3
2018
09
23
بررسی تأثیر عصاره مورد (Myrtus communis L.) بر روی رشد، بقاء، فاکتورهای خونی و سیستم ایمنی کپور معمولی (Cyprinus carpio)
255
266
FA
شبنم
بهادری بیرگانی
دانشجوی کارشناسی ارشد گروه شیلات،واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
shabnam_bahadori67@yahoo.com
لاله
رومیانی
0000-0001-5896-1451
استادیار گروه شیلات،واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
l.roomiani@yahoo.com
مژده
چله مال دزفول نژاد
استادیار گروه شیلات،واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران
m_chelemal@yahoo.com
در این تحقیق اثر عصاره گیاه مورد (Myrtus communis L.) بر عملکرد رشد، بقا، فاکتورهای خونی و ایمنی ماهی کپور معمولی مورد بررسی قرار گرفت. جهت انجام این آزمایش تعداد 500 عدد بچه ماهی کپور معمولی با میانگین وزن 981/2±153/16 و در تیمارهای 1 شاهد (فاقد عصاره)، تیمار 2 (500 میلیگرم در کیلوگرم عصاره مورد) و تیمار 3 (700 میلیگرم در کیلوگرم عصاره مورد) مورد بررسی قرار گرفتند. غذادهی به میزان 3 درصد وزن بیوماس و به مدت 60 روز انجام گرفت. نتایج این بررسی نشان داد که عصاره گیاه مورد سبب افزایش معنیدار پارامترهای رشد، ایمنی، خون و سرمی در دو تیمار دریافت کننده این عصاره در مقایسه با شاهد شد(05/0>p). میزان کلسترول (تیمار 2 و 3 به ترتیب 76/110 و 54/137(mg/di)) و تری گلیسرید (تیمار 2 و 3 به ترتیب 83/263 و 16/282 (mg/di)) در تیمار های 2 و 3 نسبت به شاهد (کلسترول و تری گلیسرید به ترتیب 93/182 و 99/322 (mg/di)) کاهش معنی داری را نشان دادند(05/0>p). در مورد پارامترهای بیوشیمیایی خون فقط کلسیم تحت تاثیر مثبت عصاره مورد قرار گرفت (05/0>p) و کلر، فسفر و منیزیم تحت تاثیر معنی دار قرار نگرفتند (05/0
"مورد (Myrtus communis L.)","فاکتورهای رشد","ایمنی","خونی","کپور معمولی"
https://animal.ijbio.ir/article_1268.html
https://animal.ijbio.ir/article_1268_fc118bdf4bcc1a8af1ad85b1f3c04766.pdf
انجمن زیست شناسی ایران
مجله پژوهشهای جانوری (مجله زیست شناسی ایران)(علمی)
2383-2614
2383-2622
31
3
2018
09
23
مطالعه مورفولوژی، هیستولوژی و هیستوشیمی مجرا و ضمائم گوارشی ماهی شاه کولی بالغ دریای خزر (Alburnus chalcoides)
267
280
FA
مسرور
ذاکری نسب
گروه بیولوژی دریا، دانشکده محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
m.zakeri_mzn@yahoo.com
شهلا
جمیلی
مدیر گروه اطلاعات علمی موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور
تهران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، دانشکده علوم و فنون دریایی، گروه بیولوژی دریا
shahlajamili45@yahoo.com
علیرضا
ولی پور
بندر انزلی، پژوهشکده آبزی پروری آبهای داخلی، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات و آموزش و ترویج کشاورزی
valipour40@gmail.com
سید محمد رضا
فاطمی
عضو هیئت علمی واحد علوم و تحقیقات تهران-دانشگاه آزاد اسلامی
reza_fatemi@hotmail.com
احسان
رمضانی فرد
تهران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، دانشکده علوم و فنون دریایی، گروه بیولوژی دریا
eramezanifard@gmail.com
ایرج
پوستی
تهران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، دانشکده علوم دامپزشکی، گروه علوم تشریحی دامپزشکی
pousty@yahoo.com
زهرا
خوشنود
دزفول، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول
zkhoshnood@gmail.com
نمونه برداری از ماهی شاه کولی بالغ (Alburnus chalcoides) در مرکز تکثیر و پرورش ماهیان استخوانی شهید انصاری رشت به صورت تصادفی انجام شد. ابتدا اندازه گیری های لازم جهت مطالعه ریخت شناسی ماهی شاه کولی انجام شده و سپس لوله گوارش این ماهی جهت بررسی های بافتی خارج شد. برای بررسیهای بافت شناسی از هماتوکسیلین- ائوزین (H&E) و برای بررسی ترکیبات پلی ساکارید خنثی از اسید پریودیک شیف (PAS) و برای بررسی ترکیبات پروتئینی از برموفنل بلو (BPB) استفاده شد. در بررسی های انجام شده مشاهده شد که لوله گوارش این ماهی شامل مری و روده است. مری کوتاه و دارای چین خوردگی های مخاطی نسبتا بلند بوده و در روده نیز این چین خوردگی های مخاطی دیده شد که فاصله بیشتری از هم داشتند. در خانواده کپور ماهیان معده حقیقی دیده نمی شود. در بخش قدامی روده چین خوردگیها بیشتر و عمیق تر بوده اما سلول های جامی در بخش خلفی روده بیشتر دیده شد. همچنین سلولهای جامی در هر دو ناحیه مری و روده دیده شد که به دلیل داشتن ترکیبات پلی ساکارید خنثی در رنگ آمیزی با PAS واکنش مثبت نشان دادند. ترکیبات پروتئینی در سلولهای انتروسیت روده و همچنین سلولهای مخاطی مری به ندرت نسبت به BPB واکنش نشان داده اند. واکنش با این دو رنگ در مورد سلولهای کبدی و هپاتوپانکراس نیز مشاهده شد. نتایج به دست آمده نشان می دهد در این ماهی تفاوت های خاص گونه ای مربوط به روده و مری نسبت به سایر کپور ماهیان دیگر نیز دیده می شود.
مورفولوژی,هیستولوژی,هیستوشیمی,ماهی شاه کولی
https://animal.ijbio.ir/article_1267.html
https://animal.ijbio.ir/article_1267_cf488c1fa24e2fec6df668d74ca4dfe4.pdf
انجمن زیست شناسی ایران
مجله پژوهشهای جانوری (مجله زیست شناسی ایران)(علمی)
2383-2614
2383-2622
31
3
2018
09
23
بررسی ارتباط غذایی بین گاوماهی کورا Ponticola cyrius و ماهی خیاطه Alburnoides eichwaldii در رودخانه تجن، استان مازندران
281
292
FA
حسین
رحمانی
هیأت علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، دانشکده علوم دامی و شیلات، گروه شیلات
shemaya1975@yahoo.com
سعید
اسماعیل پور پوده
ایران، گرگان، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی، دانشکده شیلات و محیطزیست، گروه شیلات و محیط زیست
esmaeilpoorsaeid@yahoo.com
فاطمه
اصفهانی
ایران، ساری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی، دانشکده علوم دامی و شیلات، گروه شیلات
fatemehisfehani@yahoo.com
اصغر
عبدلی
ایران، تهران، دانشگاه شهید بهشتی، پژوهشکده علوم محیطی، گروه تنوع زیستی و مدیریت اکوسیستم
asabdoli@yahoo.com
رسول
قربانی
ایران، گرگان، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی، دانشکده شیلات و محیطزیست، گروه شیلات و محیط زیست
rasulghorbani@gmail.com
خسرو
جانی خلیلی
ایران، ساری، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی، دانشکده علوم دامی و شیلات، گروه شیلات
janikhalili1@yahoo.com
در بررسی روابط غذایی گاوماهی کورا Ponticola cyrius و خیاطه Alburnoides eichwaldii در سال 1391 توسط دستگاه الکتروشوکر بهصورت ماهیانه صید شدند. در آزمایشگاه پس از زیست سنجی اولیه، مواد غذایی هضم نشده موجود در دستگاه گوارش ماهیان بکمک لوپ، شناسایی و شمارش شدند. براساس نتایج بهدست آمده از شاخص طول نسبی روده، هر دو گونه دارای رژیم غذایی گوشتخواری بودند (05/0P<) و در دو گونه طعمه تریکوپترا غذای اصلی آنها بود. براساس شاخص غالبیت کاستلو، شیرونومیده در فصل بهار برای گاوماهی غذای غالب و اختصاصی بود و در خیاطه در همه فصول تریکوپترا طعمهای غالب و عمومی است و سایر طعمهها مثل افمروپترا، شیرونومیده، سیمولیده و خرچنگ (فقط در فصل زمستان) طعمهای نادر اما عمومی میباشند. شاخص انتخابی ماده غذایی ایولو در گاوماهیان نشان داد که در همه فصول برای طعمه تریکوپترا و نیز برای طعمه شیرونومیده (به غیر از فصل بهار) مثبت بود. همچنین، تعیین این شاخص در ماهی خیاطه در فصول مختلف سال نشان داد که میزان این شاخص برای طعمهی تریکوپترا در همه فصول مثبت بوده که حاکی از تمایل این ماهی برای تغذیه از این طعمه است. کمترین میزان همپوشانی نیچ غذایی در فصل بهار و بیشترین آن در فصل پاییز مشاهده شد. با توجه به تغذیه یکسان این دو گونه بنتوزخوار در برخی فصول سال از تاکسونهای مشخص از بزرگ بیمهرگان کفزی، میتواند در زمانهای کاهش مواد زنده غذایی، رقابت شدید غذایی بین آنها ایجاد شود.
رقابت غذایی,عادت غذایی,آشیان اکولوژیک,استان مازندران
https://animal.ijbio.ir/article_1402.html
https://animal.ijbio.ir/article_1402_0c21a6f512aaecc06c3814e8a282bd6b.pdf
انجمن زیست شناسی ایران
مجله پژوهشهای جانوری (مجله زیست شناسی ایران)(علمی)
2383-2614
2383-2622
31
3
2018
09
23
اثر تره هالوز و سیستئین بر کیفیت اسپرم گاو بعد از انجماد
293
303
FA
مهدی
ژندی
کرج، دانشگاه تهران، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی گروه علوم دامی
mzhandi@ut.ac.ir
الهه
نجاتی امیری
کرج، دانشگاه تهران، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی گروه علوم دامی
nejatiamiri@gmail.com
اردشیر
نجاتی جوارمی
کرج، دانشگاه تهران، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی گروه علوم دامی
javaremi@ut.ac.ir
محسن
شرفی
تهران، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده کشاورزی، گروه علوم طیور
sharafi2000@gmail.com
افشین
سیفی جمادی
کرج، دانشگاه تهران، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی گروه علوم دامی
a.seifi@ut.ac.ir
حسین
واثقی دودران
تبریز، دانشگاه تبریز، دانشکده کشاورزی، گروه علوم دامی
h.vaseghi28@yahoo.com
هدف از این پژوهش مطالعه اثر مقادیر مختلف ترههالوز و سیستئین بر کیفیت اسپرم گاو بعد از انجماد-یخگشایی بود. در این مطالعه، نمونههای منی از سه رأس گاو نر جمعآوری و پس مخلوط شدن به شش بخش مساوی تقسیم شده و هر بخش با یکی از رقیق کنندههای زیر رقیق و منجمد شد. 1- فاقد سیستئین و ترههالوز (T0C0)، 2- دارای 5 میلیمول سیستئین و فاقد ترههالوز (T0C5)، 3- دارای 10 میلیمول سیستئین و فاقد ترههالوز (T0C10)، 4- فاقد سیستئین و دارای 100 میلیمول ترههالوز (T100C0)، 5- دارای 5 میلیمول سیستئین و 100 میلیمول ترههالوز (T100C5) و 6- دارای 10 میلیمول سیستئین و 100 میلیمول ترههالوز (T100C10). پس از یخگشایی، جنبایی، وضعیت آپوپتوزیس، زندهمانی، یکپارچگی غشای پلاسمایی و آکروزوم مورد ارزیابی قرار گرفت. دادههای بدست آمده در قالب آزمایش فاکتوریل 2×3 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج این آزمایش نشان میدهد که سیستئین اثری بر فراسنجههای حرکتی، وضعیت آپوپتوزیس، یکپارپگی غشای آکروزومی و زندهمانی اسپرم گاو پس از یخگشایی نداشته (P≥0.05) و در همه فراسنجههای فوق در گروه فاقد ترههالوز به طور معنیداری بهتر از گروه دارای ترههالوز بود (P≤0.05). همچنین، بررسی اثرات متقابل ترههالوز و سیستئین در این آزمایش نشان میدهد که تیمار T0C10 بیشترین زندهمانی (P≤0.05) و کمترین میزان اسپرمهای آپوپتوز شده را داشت. براساس این نتایج میتوان نتیجه گرفت که سیستئین اثری بر اسپرم گاو نداشته و ترههالوز اثر منفی بر کیفیت اسپرم گاو دارد.
انجماد اسپرم,محافظت انجمادی,آنتی اکسیدان,منی گاو
https://animal.ijbio.ir/article_1266.html
https://animal.ijbio.ir/article_1266_0e526c5d398ffaedbe2c4a3a382103ec.pdf
انجمن زیست شناسی ایران
مجله پژوهشهای جانوری (مجله زیست شناسی ایران)(علمی)
2383-2614
2383-2622
31
3
2018
09
23
بررسی تغییرات بافتی آبشش ماهی شانک زردباله (Acanthopagrus latus) در مواجهه کوتاه مدت با سطوح مختلف شوری
304
315
FA
رضا
فرشادیان
گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی دریا، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، خرمشهر
reza_farshadian@yahoo.com
امیر پرویز
سلاطی
0000-0001-5713-0816
گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی دریا، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر
salatia@gmail.com
سعید
کیوان شکوه
گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی دریا، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر
keyvan56@yahoo.com
حسین
پاشا زانوسی
گروه فیزیک دریا، دانشکده علوم دریایی، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر
pashazanoosi@yahoo.com
احمد
نگین تاجی
گروه زیست شناسی دریا، دانشکده علوم دریایی، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر
taji@kmsu.ac.ir
یکصد و هشت قطعه ماهی شانک زردباله با محدوده وزنی 20±100 گرم، پس از گذراندن 14 روز در محیط با شوری 20 قسمت در هزار واحد به منظور سازگاری با شرایط آزمایشگاهی، به طور ناگهانی به شوری های 5، 12 و 34 قسمت منتقل و به مدت 7 روز در محیط جدید نگهداری شدند. نمونهبرداری از آبشش در زمانهای صفر، 24، 48 ساعت و 7 روز، پس از آسانکشی ماهی صورت گرفت. آبشش نمونههای زمان صفر دارای ساختاری کاملا طبیعی بوده و تغییری در وضعیت و آرایش اجزای آبشش دیده نمیشد. قرار گرفتن ماهی شانک زردباله در شوریهای تغییر یافته با افزایش اندازه سلولهای کلراید همراه بود، اما پس از یک هفته در شوریهای 12 و 34 قسمت در هزار واحد کاهش اندازه سلولهای کلراید ثبت شد. تغییرات متعددی شامل هیپرتروفی و هیپرپلازی اپیتلیوم آبشش، برآمدگی و جداشدن اپیتلیوم آبششی، هیپرتروفی سلولهای کلراید، تغییر اندازه سلولهای کلراید، چسبندگی تیغهها و آنوریسم در تمام گروه ها ثبت گردید. نتایج این مطالعه نشان داد که علیرغم توانایی سازگاری شانک زرد باله با شوریهای مختلفی محیطی، تغییرات متعدد بافتی در آبشش این ماهی برای سازگاری با این مقادیر شوری دیده میشود.
بافت شناسی,تنظیم اسمزی,آبشش,Acanthopagrus latus
https://animal.ijbio.ir/article_1403.html
https://animal.ijbio.ir/article_1403_c32e03af529e117e96b7be1c319f3128.pdf
انجمن زیست شناسی ایران
مجله پژوهشهای جانوری (مجله زیست شناسی ایران)(علمی)
2383-2614
2383-2622
31
3
2018
09
23
شناسایی دالانهای زیستگاهی گوسفند وحشی ارمنی (Ovis Orientalis) در بستر سیمای سرزمین مبتنی بر تئوری مدارهای الکتریکی (مطالعه موردی: مناطق لشگردر و گلپرآباد)
316
330
FA
پیمان
کرمی
0000-0002-5061-1075
دانشجوی دکترای محیط زیست
peymankarami1988@gmail.com
کامران
شایسته
استادیار گروه محیط زیست دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست دانشگاه ملایر
ka_shayesteh@yahoo.com
احسان
کرمی
دانش آموخته کارشناسی ارشد برق قدرت
ehsankarami1370@yahoo.com
سید مجید
حسینی
مربی گروه محیط زیست دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
majid.hosseini93@yahoo.com
با توجه به مهاجرت گونهها در فصول معین، مناطق حفاظتشده رسماً قادر نیستند تمام قلمروهای موردنیاز گونه را پوشش دهند، به همین دلیل لازم است دالانهای بین مناطق حفاظتشده نیز تحت کنترل و حفاظت قرار گیرند. بهمنظور بررسی دالانهای زیستگاهی بین قوچ و میشهای مناطق گلپر آباد و آهنگران (لشگردر) و بخش لشگردر منطقه حفاظتشده لشگردر، در ابتدا مطلوبیت زیستگاه گونه مذکور با استفاده از روشهای مدل خطی تعمیمیافته (GLM)، شبکه عصبی مصنوعی (ANN) و شبکه ماشین بردار پشتیبان (SVM) مدلسازی شد و سپس بر اساس حد آستانه 10 درصد نقشههای مطلوبیت زیستگاه گونه به نقشه دوتایی تبدیل شدند. اعتبار سنجی مدلها نیز بر اساس رویکرد آماری ROC، شاخص حداکثرکاپا (Maximal Kappa) و شاخص TPR انجام گرفت. نتایج حاصل بیانگر مناسب بودن مدل خطی تعمیمیافته (GLM) به نسبت دو مدل دیگر است. حساسیت سنجی مدل خطی تعمیمیافته (GLM) با استفاده از روش حداکثر کاپا محاسبه شد. بهمنظور شناسایی دالانهای ارتباطی بین دو لکه زیستگاهی موجود از معکوس نقشه مطلوبیت زیستگاه بهعنوان نقشه هزینه استفاده و شناسایی دالانهای موجود با استفاده از تئوری مدار الکتریکی انجام گرفت. نتایج حاصل از حساسیت سنجی مدل خطی تعمیمیافته نشان داد که متغیرهای ارتفاع، طبقات پوشش زمین، فاصله از آبراهه و فاصله از روستا بیشترین تأثیر را در پراکنش گونه داشتهاند. بر اساس یافتهها، بهترین محدوده جهت اتصال لکههای زیستگاهی در محدوده 5/1 کیلومتری روستای ازناوله به سمت جوزان در محدودهای به طول 800 متر قرار دارد.
مطلوبیت زیستگاه,مدل خطی تعمیمیافته,قوچ و میش,مدار الکتریکی,لشگردر و گلپرآباد
https://animal.ijbio.ir/article_1339.html
https://animal.ijbio.ir/article_1339_5e83533269c3a1f333ac48222ee0d001.pdf
انجمن زیست شناسی ایران
مجله پژوهشهای جانوری (مجله زیست شناسی ایران)(علمی)
2383-2614
2383-2622
31
3
2018
09
23
مطالعه ی مقایسه ای ساختار بافتی کلیه در گونه های مختلف ماهیان از خانواده های غالب شمال غرب خلیج فارس
331
339
FA
عبدالعلی
موحدی نیا
دانشیار گروه زیست شناسی دریا، دانشکده علوم دریایی دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
amovahedinia@yahoo.com
مریم
اسلامی
دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر
meslami853@gmail.com
محمد تقی
رونق
استادیار گروه زیست شناسی دریا، دانشکده علوم دریایی، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، خوزستان، ایران
mtrounagh@yahoo.com
نگین
سلامات
دانشیار گروه زیست شناسی دریا، دانشکده علوم دریایی، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، خوزستان، ایران
salamatnegin@gmail.com
در این تحقیق ساختار بافتی کلیه در قسمت های رأس و تنه در 21 گونه از ماهیان شمال غرب خلیج فارس معرفی شده است. جهت مطالعه بافتی کلیه در گونه های مختلف، پس از صید ماهیان از صیدگاه های حاشیه ای خلیج فارس و بی هوشی کامل ماهی و انجام بیومتری، بلافاصله کلیه همراه با ستون مهره ها جدا و جهت تثبیت در محلول ثبوتی بوئن قرار داده شد. از نمونه ها به روش معمول پارافینه، برش های میکروسکوپی به ضخامت 5 میکرومتر تهیه شده و مورد رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین قرار گرفتند. نتایج مطالعات میکروسکوپی نشان داد کلیه در گونه های ماهی مورد مطالعه، از دو ساختار شاخص شامل بافت های خون ساز و دفعی تشکیل شده است. رأس کلیه دارای نقش خون ساز می باشد، ولی قسمت های مختلف نفرون نیز در آن مشاهده شد. سلول های خونی در بخش رأسی کلیه که شامل گلبول قرمز، لنفوسیت، مونوسیت و گرانولوسیت، همچنین پلاسماسل، سلول های رتیکولار و ماکروفاژ هستند، در این بخش مشاهده گردید. در برخی از گونه ها، در بافت خون ساز کلیه، مراکز ملانوماکروفاژی نیز وجود داشت. بخش دفعی کلیه ی گونه های مورد مطالعه از گلومرول و لوله های ادراری تشکیل شده است. لوله های ادراری شامل قطعه ی گردنی، لوله پروکسیمال شامل قطعات I و II، لوله دیستال و لوله های جمع کننده می باشند. در گربه کوسه لکه دار و ماهی پودوخار که جزء ماهیان غضروفی هستند به علت شرایط تکاملی، بخش های مختلف نفرون بسیار بزرگ تر از ماهیان استخوانی مورد مطالعه بود.
ماهی شناسی,بافت شناسی,سیستم دفعی,نفرون,خلیج فارس
https://animal.ijbio.ir/article_1413.html
https://animal.ijbio.ir/article_1413_a0f2bce33231716bd9f54a0d53683d1e.pdf
انجمن زیست شناسی ایران
مجله پژوهشهای جانوری (مجله زیست شناسی ایران)(علمی)
2383-2614
2383-2622
31
3
2018
09
23
پایش زیستی فلز جیوه با استفاده از پلانکتون در خور موسی
340
351
FA
اسحاق
هاشمی
دانش آموخته دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر
eshagh.hashemi@gmail.com
علیرضا
صفاهیه
هیئت علمی دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر
a.safahieh@kmsu.ac.ir
محمد علی
سالاری علی آبادی
هیئت علمی دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر
salari1346@yahoo.com
کمال
غانمی
هیئت علمی دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر
kamalghanemi@ yahoo.com
در این مطالعه غلظت جیوه در آب، رسوب و پلانکتون در خور موسی بررسی گردید. نمونه برداری با جمع آوری 9 نمونه آب و رسوب در هر خور و مجموعا 45 نمونه از کل خوریات انجام گردید. نمونهبرداری از فیتوپلانکتون و زئوپلانکتون ها به ترتیب با استفاده از تور 20 و 300میکرون در هر خور انجام گرفت. پس از عملیات آزمایشگاهی غلظت جیوه به روش بخار سرد با استفاده از دستگاه جذب اتمی اندازهگیری شد نتایج نشان داد که سطح غلظت جیوه دامنه ای 82/0 ± 39/4 تا 14/2 ± 66/11 میکروگرم بر لیتر در آب و 03/0 ± 26/0تا 04/0 ± 76/0میکروگرم بر گرم وزن خشک در رسوب داشت . همچنین دامنه غلظت جیوه 01/0 ± 02/0تا 01/0 ± 17/0 در فیتوپلانکتون و 01/0 ± 10/0تا 07/0 ± 47/0 میکروگرم بر گرم برای زئوپلانکتون ها اندازه گیری گردید. بررسی همبستگی بین عوامل نشان داد که بین غلظت جیوه در فیتوپلانکتون و زئوپلانکتون همبستگی معنیدار و مثبتی (P<0.05) وجود دارد. که با افزایش جیوه در فیتوپلانکتون غلظت جیوه در زئوپلانکتون نیز افزایش مییابد. با توجه به سمیت بالای جیوه، امکان تجمع زیستی و بزرگنمایی زیستی در بدن موجودات آبزی و وجود آلودگی در خور موسی پایش مداوم و منظم این محدوده آبی برای اطمینان از سلامتی اکوسیستم ضروری است. به همین جهت در این مطالعه به منظور آگاهی از میزان جیوه در سطوح پایین غذایی ، غلظت این ماده شیمیایی در آب، رسوب و پلانکتون در منطقه خور موسی سنجش گردید.
واژه های کلیدی: پایش زیستی,فیتوپلانکتون,زئوپلانکتون,جیوه,خورموسی
https://animal.ijbio.ir/article_1395.html
https://animal.ijbio.ir/article_1395_015689f0789df4fe4becb79644001398.pdf