نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 کارشناس کشت بافت،موسسه تحقیقات بین المللی تاسماهیان دریای خزر
2 رییس موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور
3 کارشناس / موسسه تحقیقات بیمن المللی تاسماهیان دریای خزر
4 مدیرکل طرح، بودجه و آمار / سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
5 کارشناس/ موسسه تحقیقات بین المللی تاسماهیان دریای خزر
6 رئیس گروه بیوتکنولوژی دام و آبزیان /مرکز ملی مهندسی ژنتیک و فن آوری زیستی
7 کارشناس بخش بیوتکنولوژی/ موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور
چکیده
در این تحقیق رده های اولیه سلولی از طریق کشت تکه های باله دمی تاسماهی ایرانی Acipenser persicus تهیه شد. حاشیه باله دمی یک عدد ماهی 2 ساله دارای طول 23 سانتیمتر و وزن 133 گرم به اندازه تقریباً 2 سانتیمتر بریده شد، سه بار با محلول PBS حاوی آنتی بیوتیک ها شستشو داده شد و سپس به تکه های تقریباً 1 میلی متر بریده شد و در محیط کشت L-15 حاوی آنتی بیوتیک ها و 20 درصد سرم جنین گاو تحت دمای 22 درجه سانتیگراد کشت داده شد. پس از تشکیل مقدار کافی لایه سلولی بر روی کف فلاسک کشت،
سلول ها با محلول PBS حاوی آنتی بیوتیک ها شستشو شدند و از طریق تیمار با Trypsin-EDTA (25/0 درصد) و تکان دادن فلاسک از کف فلاسک جدا شدند. پس از شستشوی سلول ها با محلول PBS حاوی آنتی بیوتیک ها آنها در 5 میلی لیتر محیط کشت L-15 حاوی 20 درصد سرم جنین گاو، آنتی بیوتیک ها تحت دمای 22درجه سانتیگراد کشت داده شدند (ساب کالچر اول). پس از تشکیل مقدارکافی لایه سلولی، مشابه همین مراحل برای ساب کالچر دوم انجام شد. در بین سلول های حاصل از کشت اولیه تکه های بافت، سلول های
شبه فیبروبلاست و شبه اپی تلیال مشاهده شد ولی پس از انجام ساب کالچر اول تعداد سلول های شبه فیبروبلاست بیشتر بود. در این تحقیق تولید دو رده سلولی در نتیجه کشت اولیه و دو کشت مجدد (ساب کالچر) بررسی شد.
کلیدواژهها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
Caudal fin tissue culture of Persian sturgeon Acipenser persicus
نویسندگان [English]
1 Tissue culture expert
2 Director/ Iranian Fisheries Research Organization (I.F.R.O)
3 Expert/International Sturgeon Research Institute
4 Director General of Planning, Budget and Statistics/Agricultural Research, Education and Extension Organization )
5 Expert/ International Sturgeon Research Institute
6 ِDirector of Department of animal and marine biotechnology, National institute of genetic Engineering and Biotechnology
7 Expert of Biotechnology Department/Iranian Fisheries Research Organization (I.F.R.O)
چکیده [English]
Primary cell lines were established from the culture of explants of caudal fin of Persian sturgeon,
Acipenser persicus. The margin of the caudal fin from a two year old specimen (23 cm in length, and
133 g in weight) was aseptically cut (2 cm), washed three times with PBS containing antibiotics and
then minced into 1 mm explants and cultured in L-15 medium complemented with antibiotics and FBS
(20% ) at 22 °C. After confluent monolayer formation on the bottom of the flask, the cells were washed
with PBS containing antibiotics and dislodged by trypsin-EDTA solution (0.25%) and shaking the
flask. After washing the cells with PBS containing the antibiotics, they were cultured in 5 ml of L-15
medium, FBS (20%), antibiotics at 22 °C (first subculture). After a confluent monolayer formation, a
similar procedure was followed for the second subculture.The emerging cells from explants exhibited
fibroblast-like and epithelial-like cells in primary culture but the fibroblast-like cells were seen to
predominate after the first subculture. In the present study the establishment of cell lines from the
original culture at two passages was investigated.
کلیدواژهها [English]
کشت بافت باله دمی تاسماهی ایرانیAcipenser persicus
محمدرضا نوروزفشخامی1*، محمد پورکاظمی2، محمدحسن زاده صابر1، شهروز برادران نویری1، محمود بهمنی1، مرتضی دلیری3 و احمد غروقی2
1 رشت، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی (AREEO)، موسسه تحقیقات بینالمللی تاسماهیان دریای خزر
2 تهران، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور
3تهران، پژوهشگاه ملی مهندس ژنتیک و زیستفناوری
تاریخ دریافت: 15/4/95 تاریخ پذیرش: 20/3/96
چکیده
در این تحقیق ردههای اولیه سلولی از طریق کشت تکههای باله دمی تاسماهی ایرانی Acipenser persicusتهیه شد. حاشیه باله دمی یک عدد ماهی دوساله به طول 23 سانتیمتر و وزن 133گرم را بهاندازه تقریباً دو سانتیمتر بریده، سهبار با محلولPBS حاوی آنتیبیوتیکها شستشو داده شد. سپس به تکههای تقریباً 1 میلیمتر بریده شد و در محیط کشت L-15حاوی آنتیبیوتیکها و 20 درصد سرم جنین گاو تحت دمای 22 درجه سانتیگراد کشت داده شد. پس از تشکیل مقدار کافی لایه سولی بر روی کف فلاسک کشت، سلولها با محلولPBS حاوی آنتیبیوتیکها شستشو شدند و از طریق تیمار با Trypsin-EDTA (25/0درصد) و تکان دادن فلاسک از کف فلاسک جدا شدند. پس از شستشوی سلولها با محلولPBS حاوی آنتیبیوتیک ها، آنها در 5 میلیلیتر محیط کشت L-15حاوی 20 درصد سرم جنین گاو، آنتیبیوتیکها تحت دمای 22 درجه سانتیگراد کشت داده شدند (سابکالچر اول). پس از تشکیل مقدار کافی لایه سلولی، مشابه همین مراحل برای سابکالچردوم انجام شد. در بین سلولهای حاصل از کشت اولیه تکههای بافت، سلولهای شبهفیبروبلاست و شبهاپیتلیال مشاهده شد ولی پس از انجام سابکالچر (کشت مجدد) اول تعداد سلولهای شبه فیبروبلاست بیشتر بود. در این تحقیق تولید دو رده سلولی درنتیجه کشت اولیه و دو سابکالچر بررسی شد.
واژههای کلیدی:تاسماهی ایرانی،Acipenser persicus ، کشت بافت، باله دمی
* نویسنده مسئول، تلفن: 0133453721 ، پست الکترونیکی: Nowruzfashkhami@yahoo.com
مقدمه
سلولهای جداشده از بافت جانوری یا خود موجود زنده چنانچه در یک ظرف کشت حاوی مواد غذایی موردنیاز سلولها و فاکتورهای رشد قرارداده شوند به رشد خود ادامه خواهند داد. این عمل کشت بافت نامیده میشود (10). کشت بافتماهیها خیلی شبیه روشهای استفاده شده برای کشت بافت پستانداران و پرندگان استو موارد مشترک فراوانی وجوددارد (61).کشت سلولهایماهیظاهراً اندکی آسانتر است (59). در کشت سلولی، سلولهایحاصل از کشت اولیه و رده سلولی تولید میشود(51). سلولهای حاصل از کشت اولیه درنتیجه کشت تکههایبافت (explant) جداشده از خود موجود زنده و یا سلولهای حاصل از تیمار آنزیمی بافت موردنظر بدست میآیدولی ردههای سلولی درنتیجه کشت مجدد و متوالی سلولهای حاصل از کشت اولیه بافت (سلولها) حاصل میشود.اولین رده سلولی تحت عنوانRTG-2توسط ولف و کویمبای (58) تهیه شد. این رده سلولی از گناد ماهی قزلآلایرنگینکمان جوان برای جداسازی ویروس IPNV تهیه شد. طی پنجاه سال گذشته، ردههای سلولی متعلق به تعدادزیادی از ماهیها بدست آمد و تا سال 2011، 283 رده سلولی از ماهیان بالهدار سراسر جهان تهیه شد (40). کشت سلولهای ماهیها برای انجام مطالعات مختلف ازجمله ویروسشناسی (24 و 62)، بررسی مولکولی و سلولیپروسههای فیزیولوژیک و مکانیزمهای سمشناسی (8)، آلایندههای محیطزیست (12، 19 و 52)، اندوکرینولوژی، بیوتکنولوژی و آبزیپروری (6)، ایمنولوژی(7 و 15)، بیوشیمی (27)، کنترل بیماری (55)، رادیوبیولوژی (49)، سرطانشناسی و ژنتیک (4 و 8) و حفظ ذخایر (13 و 64) صورت میگیرد. همچنین ردههای سلولی برای تولید مکملهایغذایی نظیر اسیدهای چرب امگا 3 استفاده میشوند. سلولهای ماهی اگر در مقیاس وسیع تولید شوند پتانسیلبیوتکنولوژیک تولید غذای ماهی را دارند لذا این تکنولوژی ممکن است نیاز به صید گونههای وحشیرا کاهش دهد (25).
برخی از بافتها بهتر از سایر بافتها کشت میشوند. سلولهای جنین و لارو به دلیل بالابودن میزان تقسیمات میتوزی راحتترین بافتها برای کشت هستند (42). گاهی خارج نمودن بافت از بدن بدون کشتن و یا وارد نمودن آسیب جدی به ماهی مهم است و چنانچه ماهی موردنظر کمیاب و یا دارای ارزشاقتصادی زیادیباشد اهمیت این موضوعبمراتب بیشتر است. بافت باله بخاطر تقسیمات میتوزی و قدرتترمیمزیاد (24)، عدم نیاز به کشتن ماهی (44)و سهولت نمونهبرداری(1) اغلب برای کشت استفاده میشود. باله دمی بیش از سایر بالهها برای کشت انتخاب میشود (34،29 و 63). کشت باله دمی در مورد ماهی طلایی Carassius auratus (11 و 44)، ماهیکپورکوی carpiokoi Cyprinus (16)، ماهی سیم سرمخطط Sparus auratus (5)، ماهیکاردینالApogon imberbis و اردکماهیEsox lucius (2)، کپورسربزرگ nobilis Aristichthys (43)،ماهی مداکا Oryzias latipes(30)، باس دریاییآسیایی Lates calcarifer (39)، ماهی Anabariliusgrahami (57)، کپورماهی روهو Labeorohita (38)،ماهیتوربوت Scophthalmusmaximus (18)، تاسماهی سیبری Acipenser baerii، تاسماهی سفید Acipensertransmontanus و فیلماهی Huso huso (22)، تاسماهی چینیAcipenser sinensis (64) و تاسماهی ساخالین Acipenser mikadoi (56) انجام شد. با توجه به کاربردهایمختلف کشتبافت ماهیان و ارزش اقتصادی زیاد تاسماهی ایرانی برای کشورمان، در این تحقیق کشت تکههای بافت باله تاسماهی ایرانیبمنظور دستیابی به روش کشت بافت باله دمی و ردههای سلولیبافت باله این ماهی باارزش انجام شد. تاسماهی ایرانیاز نظر اقتصادی بیش از سایرتاسماهیهای دریای خزر برای کشورمان مهم است زیرا بخش اعظم صید (تقریباً 60 درصد) وخاویار استحصالی (تقریباً 55 درصد) سالیانه از ماهیان خاویاری دریای خزر توسط کشورمان مربوط به اینگونه میباشد.تاسماهیایرانی متعلق به خانواده تاسماهیان است. این ماهی بیشتر در سواحل ایرانی دریای خزر زندگی میکند لذا علتنامگذاری آن نیز به همین دلیل میباشد (28).
مواد و روشها
یک عدد تاسماهی ایرانی پرورشی 2 ساله به طول تقریبی 23 سانتیمتر و وزن 133 گرم که بطور تصادفی جداشده بود برای این مطالعه استفاده شد. برای کشت تکههای بافت باله از روش فونتانا و همکاران (22) باکمی تغییرات استفاده شد. پس از بیهوش نمودن ماهی مورد آزمایش با پودر گلمیخک (45)، حاشیه بالهدمی ماهی مورد آزمایش پس از خشک کردن با یک پارچه و ضدعفونی نمودن با اتانول 70 درصد، با یک عدد قیچی استریل به طول تقریباً دو سانتیمتر بریده شد و به یک عدد ظرف پتری استریل حاوی 10 میلیلیتر محلول PBS، پنیسیلینپتاسیمجی (iu.ml-1, Gibco 200)، استرپتومایسین سولفات (Gibco μg.ml-1, 200) و آمفوتریسین B (μg.ml-1, Gibco 5) منتقل شد. پس از 10 دقیقه بافت باله از ظرف پتری خارج و 2بار دیگر و هربار به مدت 10 دقیقه در ظرفهای پتری حاوی محلولPBS و آنتیبیوتیکهای ذکرشده قرارداده شد. سپس بافت باله را به یک ظرف پتری استریل حاوی 5/1 میلیلیتر محیط کشت L-15 (Sigma)، HEPES (mM 25،(Gibco، 10 درصد سرم جنین گاو (FBS،Gibco)، پنیسیلین پتاسیم جی (iu.ml-1200)، استرپتومایسین سولفات (μg.ml-1200) و آمفوتریسین (μg.ml-1 5) انتقال داده، بهوسیله دو عدد اسکالپل استریل به تکههای کوچک تقریباً 1 میلیمتر بریده شد. قبل از انتقال تکههای بافت به یک فلاسک کشت (25 سانتیمترمربع)، بمنظور بالا بردن میزان چسبندگی بافتها به کف فلاسککشت، مقدار 2/0 میلیلیتر سرم جنین گاو به فلاسک افزوده، به مدت 5/1 ساعت در انکوباتور 37 درجه سانتیگراد قرارداده شد تا سرم خشک شود. سپس 14 عدد تکهبافت باله به همراه 4 میلیلیتر محیط کشت L-15 حاوی پنیسیلین پتاسیم جی (iu.ml-1 200)، استرپتومایسین سولفات (μg.ml-1200) و آمفوتریسین B (μg.ml-1 5) توسط یک پیپت 10 میلیلیتری دهانه گشاد که قبلاً جداره آن با محیط کشت L-15 خیس شده بود به فلاسککشت منتقل شدند و بلافاصله تمامی محیط کشت از فلاسک خارج شد و فلاسک به انکوباتور 25 درجه سانتیگراد منتقل شد تا تکههای بافت بر روی کف فلاسکها قرارگیرند. پس از گذشت تقریباً 5/1 ساعت، 5/1 میلیلیتر محیط کشت L-15حاوی20 درصد سرم جنین گاو، پنیسیلین پتاسیم جی (iu.ml-1 100)، استرپتومایسین سولفات (μg.ml-1 100) و آمفوتریسین B (μg.ml-1 5/2) افزوده، در انکوباتور 22 درجه سانتیگراد قرارداده شد. پس از گذشت 24 ساعت نمونهها بررسی شدند. بافتهای جداشده از کف از فلاسک خارج گردیدند، 1 میلیلیتر محیط کشت حاوی 20% سرم جنینگاو بهدقت به فلاسک اضافه شد و در انکوباتور قرارگرفت. هرروز مقداری محیطکشت L-15 به فلاسک اضافه شد تا طی سه روز مقدار محیطکشت داخل فلاسک به 5 میلیلیتر رسانده شد. هر 5 روز نیمی از حجم محیط کشت داخل فلاسککشت با محیطکشت جدید جایگزین شد. پس از دو هفته وقتی سلولها در اطراف تکههای بالههای کشت داده شده پدیدار شدند و بهاندازه کافی سطح کف فلاسک را اشغال نمودند، سلولها با محلولPBS حاوی آنتیبیوتیکها شستشو داده شدند و از طریق تیمار با محلول Trypsin-EDTA (25/0 درصد تریپسین و 02/0 درصدEDTA ، حلشده در محلول PBS عاری از یونهای کلسیم و منیزیم) به مدت 5 دقیقه و تکان دادن فلاسک کشت، از کف آن جدا شدند. فلاسک،کشت بمنظور کسب اطمینان از جدا شدن سلولها از کف فلاسک مذکور، با استفاده از میکروسکوپ اینورت (Nikon, Eclipse-Ti) مورد بررسی قرارگرفت. پس از سانتریفوژ نمودن سلولها (با سرعت 1600 دور در دقیقه، به مدت 8 دقیقه) و افزودن سرم برای خنثی نمودن اثر تریپسین، سلولها بمنظور کشت مجدد (ساب کالچر اول) به 5 میلیلیتر محیطکشت با همان ترکیب قبلی منتقل شدند. همین مراحل برای کشت مجدد بعدی (سابکالچر دوم) نیز انجام شد.
نتایج
طی بیستوچهار ساعت اول اغلب تکههای باله دمی کشت داده شده به کف ظرف کشت چسبیدند. درصد تکههای بافتی چسبیده به کف فلاسک در طول مدت کشت 60 درصد بود. سلولها پس از گذشت 24 ساعت شروع به تکثیر نمودند و سلولهای تکثیر یافته از حاشیه بافت بهطرف خارج یعنی به سمت محیطکشت مهاجرت نمودند (شکل 1). این سلولهای اولیه باعث تثبیت تکههای بافتی به کف فلاسک شدند. تکثیر و مهاجرت سلولها از تکههای بافتی کشت داده شده بهطرف محیط کشت ادامه یافت و باگذشت زمان بیشتر شد. در روز هفتم سلولها بخوبی تکثیر یافته بودند و تعداد زیادی سلول پیرامون تکههای بالهدمی کشت داده شده مشاهده گردید (شکلهای
2 و 3).
سلول های تکثیر یافته
|
شکل 1-تکثیر سلول های باله دمی تاسماهی ایرانی در محیط کشت (120 ×)
سلول های تکثیر یافته
|
شکل 2- تکثیر سلول های بافت باله تاسماهی ایرانی (300 ×)
سلول های تکثیر یافته
|
شکل 3-تکثیر بافت باله تاسماهی ایرانی (300 ×)
سلولهای تکثیرشده گسترش یافتند و به نزدیکی تکههای بافتی مجاور رسیدند تا جایی که پس از گذشت دو هفته تقریباً 90 درصد کف فلاسک را اشغال نمودند. در روز چهاردهم دو نوع سلول در محیط کشت وجود داشتند. سلولهای شبهفیبروبلاست که 70 تا 80 درصد سلولها و سلولهای شبیه اپیتلیال (شکل 4) که بقیه سلولها را شامل میشدند.
سلول شبه فیبروبلاست |
سلول شبه اپیتلیال |
شکل 4- سلول های حاصل از کشت اولیه باله دمی تاسماهی ایرانی (600 ×)
75 درصد سلولهای کشت داده شده (سلولهای حاصل از سابکالچر اول) به کف فلاسک چسبیدند و در محیطکشت جدید تکثیر شدند. در بین سلولهای حاصل از سابکالچر اول نیز سلولهای شبه فیبروبلاست و شبه اپیتلیال وجود داشت (شکل 5) و 85 درصد سلولها زنده بودند. در بین سلولهای حاصل از سابکالچر دوم نیز سلولهای شبه فیبروبلاست و شبهاپی تلیال وجود داشت و72 درصد سلولها زنده بودند. این سلولها تا شش روز به حیات خود ادامه دادند و در روز هفتم تغییر شکلیافته، کمرنگ شدند و تکثیر آنها در روزهای بعد ادامه نیافت. بهترین تکثیرسلولی تکههای بافتی در محیط کشتL-15 حاوی 20 درصد سرم جنین گاو و در دمای 22 درجهسانتیگراد بدست آمد و در محیط کشتهایM199 و DMEM/F12 هیچ تکثیرسلولی مشاهده نشد.
سلول شبه فیبروبلاست
|
سلول شبه اپیتلیال |
شکل 5-سلول های حاصل از ساب کالچر اول (600 ×)
بحث
در این تحقیق برای کشت بالهدمی از تکههای بافتی (1 تا 2 میلیمتر) بدون تیمار آنزیمی استفاده شد. در مورداستفاده از آنزیم برای تکهتکه کردن بافت قبل از کشت آن، بین محققین اختلافنظر وجود دارد. اغلب محققین ابتدا بافت را به تکههای کوچکتر بریده، سپس بدون استفاده از آنزیم آنها را کشت دادند. این کار در مورد ماهی مداکا (30)، ماهی سیم سرطلاییSparusaurata (2 و 5) و ماهی mahseerطلایی Tor putitora(47) انجام شد. برخی از محققین برای تکهتکه نمودن بافت از آنزیم استفاده کردند (26 و 33). برخی از آنها ابتدا تکههای بافت را مورد تیمار آنزیمی قراردادند سپس سلولهای جداشده را کشت دادند (26 و 33)، استفاده از تکههای بافت نسبت به سوسپانسیون سلولی حاصل از تیمار آنزیمی دارای مزایایی نظیر سرعت و سهولت کار، امکان تعیین واکنشهای بین سلولی، حفظ شکل طبیعی و سالم ماندن سلولها است (3 و 46). گمان میرود تکههای بافت از نظر ساختمانی شباهت بیشتری به اندام طبیعی دارد (39). در این تحقیق برای تکهتکه کردن بافت باله از روش هضم آنزیمی نیز استفاده شد ولی از کشت آنها نتایج خوبی بدست نیامد.
علیرغم استفاده از محیط کشتهای M199، DMEM/F12 و L-15، تکثیر باله دمی فقط در محیط کشتL-15 مناسب بود و در سایر محیطکشتها تکثیر سلولی مشاهده نشد. این موضوع باسایر مطالعات انجامشده (20 و 54) نیز سازگار میباشد. محیطکشت یکی از متغیرترین پارامترها بین محققین است (59). چندین نوع محیطکشت ازجملهL- 15 ، DMEM/F12، MEM، DMEM و M199 برای کشت سلولهای مختلف ماهیها استفاده شده است. محیطکشت DMEM/F12 برای کشت سلولهای پستانداران، پرندگان، خزندگان، دوزیستان و ماهیان استفاده میشود (3 و 59). محیط کشت L-15 بهجای بیکربنات سدیم دارای مقدار زیادی سدیم پیروات است و در صورت استفاده از این محیط کشت نیاز به افزودن گاز CO2 به محیط کشت نیست. تکثیر سلولهای چندین ماهی با استفاده از این محیطکشت موفقیتآمیز بود (33، 39، 41 و50) و به عقیده برخی از محققین (35، 39 و50) این محیطکشت بهترین محیطکشت برای رشد سلولهای ماهی است.
در این تحقیق زمانی که مقدار سرم جنینگاو موجود در محیطکشت از 10 به 20 درصد رسید میزان تکثیرسلولی بافت باله افزایش یافت و بیشترین میزان تکثیر سلولی بالهدمی زمانی محقق شد که 20 درصد حجم محیطکشت سرم جنینگاو بود. این سرم توسط اکثر محققین برای غنیتر نمودن محیطکشت استفاده میشود زیرا دارای تعداد زیادی فاکتور رشد است (40). بجار و همکاران (5) و برادفورد (9) از 5 درصد سرم، فونتانا و همکاران (22) و جوزف و همکاران (31) از 15درصد سرم، لاکرا و بونده (38) و زوو و همکاران (64) از 20 درصد سرم در محیطکشت برای کشت سلولهای ماهیهای مختلف استفاده کردند. معمولاً از غلظت بیش از 20 درصد سرم در محیطکشت استفاده نمیشود زیرا شواهدی وجود دارد که غلظت زیاد سرم در محیط کشت ممکن است از رشد سلولها جلوگیری نماید (13 و 23). علاوهبر رشد سلولها سرم میتواند نقش کلیدی در چسبیدن سلولها به بستر و تکثیر آنها داشته باشد، نظیر آنچه در مورد تهیه ردههای سلولی تاسماهیچینی (64) و تحقیق حاضر مشاهده شد. رشد خوب سلولها بستگی به چسبندگی خوب سلولها به کف ظرف کشت دارد. چسبیدن سلولها به کف ظرف کشت اولین ضرورت موفقیتآمیز بودن کشت سلولی است. ازآنجاییکه آغشته نمودن کف پلاستیکی ظرف کشت با فیبرونکتین باعث چسبندگی خوب سلولها به کف و تکثیر مناسب آنها میگردد. بنابراین پوشاندن کف ظرفکشت با سرم که دارای فیبرونکتین است به چسبیدن بهتر تکههای بافت به کف ظرفکشت کمک میکند (48).
خطر آلودگی میکروبی یکی از مشکلات اصلی کشت سلول است. استفاده از ماهیان سالم و شستشوی بافت با اتانول قبل از جداسازی بافت از بدن بهتنهایی کافی نیست. بااستفاده درست از آنتیبویتیکها و ضدقارچ میتوان مانع بروز آلودگی میکروبی شد (48). استفاده از دز زیاد این مواد نیز باعث تکثیر کم و یا توقف تکثیر سلولها خواهد شد. در این تحقیق استفاده از پنیسیلین پتاسیم جی (iu.ml-1 200)، استرپتومایسینسولفات (μg.ml-1 200) و آمفوتریسین B (μg.ml-1 5) در ترکیب محیطکشت برای از بین بردن آلودگی میکروبی مناسب بود. قبلاً نیز از پنیسیلین (iu.ml-1 1000)، استرپتومایسین سولفات (μg.ml-1 1000) و نیستاتین (mg.ml-1 5) برای کشت بالهدمی تاسماهی چینی (64)، از جنتامایسین (μg.ml-1 1000) و آمفوتریسین B (μg.ml-1 5/2) برای کشت باله دمی ماهی طلایی (44)، از پنیسیلین (iu.ml-1 1000) و استرپتومایسین سولفات (μg.ml-1 100) برای کشت باله دمی تاسماهی سیبری، تاسماهی سفید و فیلماهی (22)، از پنیسیلینسدیم جی (iu.ml-1 200)، استرپتومایسین سولفات (μg.ml-1 200) و آمفوتریسین B (μg.ml-1 50) برای کشت باله کپورماهی روهو (48)، از ضدقارچ (μg.ml-1 2/1) و جنتامایسین (μg.ml-1 50) برای کشت بالهماهی قزلآلای رنگینکمان Oncorhynchus mykiss (17)، از پنیسیلینجی (iu.ml-1 10000)، استرپتومایسینسولفات (mg.ml-1 10) و آمفوتریسین B ( mg.ml-125) برای کشت باله ماهی سیمدریایی سر مخطط (5) و بالاخره از پنیسیلین (iu.ml-1 100) و استرپتومایسین ( μg.ml-1100) برای کشت باله ماهی توربوت (18) استفاده شد.
در این مطالعه مشخص گردید استفاده از دمای 25 درجهسانتیگراد به مدت 5/1 تا 2 ساعت برای چسبیدن تکههای بافت باله به کف ظرفکشت و دمای 22درجه سانتیگراد برای تکثیر یافتن سلولهای بالهدمی تاسماهی ایرانی مناسب بود. در آزمایشهای انجامشده طی این تحقیق مشاهده شد دمای بیش از 25 درجه سانتیگراد برای کشت سلولهای بالهدمی تاسماهی ایرانی مناسب نیست و مانع تکثیر سلولهای باله میشود. برخی مطالعات هم نشان داد بیشترین میزان تکثیر ردههای سلولی ماهیان در دمای 20 تا 25 درجهسانتیگراد انجامشده است (32 و 53) و دمای 35 تا 37 درجهسانتیگراد برای بسیاری از ردههای سلولی ماهیها مهلک است (53). همچنین گزارششده است اغلب ردههای سلولی بدست آمده از ماهیان سرد آبی در دمای 15 تا 20 درجه سانتیگراد تکثیر مییابند (21) و دمای بیش از20 درجه سانتیگراد برای کشت سلولهای ماهیان سرد آبی مناسب نیست و دمای 25 درجه سانتیگراد یک عامل بازدارنده تقسیمات سلولی ماهیان مذکور (21 و 60) میباشد. بیشترین میزان تکثیر رده های سلولی ماهیان گرمابی نیز در دماهای 20 تا 25 درجه سانتیگراد (32 و 53)، 28 درجه سانتیگراد (36، 37 و50) و 32 درجه سانتیگراد (37) گزارششده است. نتایج کسبشده در این تحقیق نشان داد بالهدمی تاسماهی ایرانی برای کشت مناسب است و در آینده میتواند بهعنوان منبعی مناسب برای تهیه ردههای سلولی استفاده شوند. کشت باله اغلب در مورد بالهدمی انجامشده است (34 و 63) و این کار در مورد تعدادی از گونهها انجامشده است (26، 31 و 63). زیرا سلولهای آن از پتانسیل بالای تکثیر برخوردارند و نمونهبرداری از باله مذکور بدون آسیب رساندن و یا کشتن ماهی امکانپذیر است.
اولین سلولهایی که از بافت باله بهطرف محیط کشت مهاجرت کردند سلولهای شبه فیبروبلاست و شبه اپیتلیال بودند، اما در مراحل بعدی کشت (سابکالچرها) تعداد سلولهای شبهاپیتلیال کاهش یافتند و تعداد سلولهای شبه فیبروبلاست بیشتر بود. غالب بودن تعداد سلولهای شبه فیبروبلاست بر سلولهای شبه اپیتلیال در مورد سایر ماهیان نیز گزارششده است (5، 14 و 37). فرشنی (23) عنوان داشت برخی از پروتئینهای ترشح شده از پلاکتهای خون که در سرم جنینگاو وجود دارد دارای اثر میتوژنی قوی بر سلولهای فیبروبلاست است ولی اثر بازدارنده در تکثیر سلولهای اپیتلیال دارد (23). بنابراین باعث غالبیت سلولهای شبهفیبروبلاست بر سلولهای شبه اپیتلیال در سابکالچرها میگردد. افزایش رقت محیطکشت یا شستشوی سلولها با آب مقطر بجای محلول PBS نیز میتواند باعث لیز شدن و تخریب سلولهای شبه اپیتلیال و درنتیجه غالب شدن تعداد سلولهای شبه فیبروبلاست در محیط کشت گردد (22). نتایج بدست آمده در این تحقیق نشان داد سلولهای شبه فیبروبلاست حاصل از کشت باله دمی تاسماهی ایرانی دارای توانمندی بالای تکثیر هستند و میتوانند مجدداً با موفقیت کشت داده شوند.